Οι Προϋποθέσεις για την Αντιστροφή της Πορείας Παρακμής της Αιγιάλειας. Ο Ρόλος του Δήμου και οι Θέσεις των Παρατάξεων

Γιάννης Καρβούνης

Δικηγόρος


1.Σε προηγούμενο άρθρο εξετάστηκαν οι προυποθέσεις για την υπέρβαση της κατάστασης της παρακμής στην οποία βρίσκεται ο Δήμος μας και η περιοχή μας, στην σύνδεσή τους με το γενικότερο πολιτικό πλαίσιο και εκτιμήθηκε, ότι αυτές είναι, η κατάρτιση ενός συνεκτικού σχεδίου, η συμμετοχή των δημοτών στην εκπόνησή του και η κινητοποίησή τους για την υλοποίησή του.

Στο παρόν άρθρο θα εξετασθούν οι θέσεις των δημοτικών παρατάξεων που διεκδικούν την ψήφο των συμπολιτών στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές σε σχέση με το προκείμενο θέμα, την υπέρβαση της κατάστασης παρακμής του Δήμου και τις απαιτούμενες γι’ αυτό προυποθέσεις. Κυρίως όμως και στο μέτρο του δυνατού, να αναλυθούν οι δομές της σκέψης, όπως μπορούν να ανιχνευθούν,  μέσα από τον προγραμματικό λόγο και τις διακηρύξεις των παρατάξεων, και να διερευνηθούν οι ανάλογες πρακτικές, που προκύπτουν, η θα προκύψουν αναγκαία απ’ αυτές.

 

  1. Η μόνη παράταξη που δεν δέχεται στον προγραμματικό της λόγο, ότι ο Δήμος και η περιοχή έχουν εισέλθει από καιρό σε μια παρατεταμένη πορεία παρακμής και ότι χρειάζεται εσπευσμένα ανάταξη αυτής της πορείας, είναι η δημοτική παράταξη με επικεφαλής τον κ. Καλογερόπουλο. Εύλογο. Διότι αν δεχθεί ότι έτσι έχουν τα πράγματα πρέπει αμέσως να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέπτη.

α. Η συγκεκριμένη δημοτική παράταξη, επικαλούμενη ένα ισχνό και αποσπασματικό έργο, καμώνεται πως δεν καταλαβαίνει τι πραγματικά έχει συμβεί στην πόλη και στις δημοτικές κοινότητες, αρνείται και αποφεύγει την πραγματικότητα και διατείνεται σε γενικές γραμμές, πως τα πράγματα καλά έχουν πάει και θα πάνε ακόμα καλύτερα. Και μόνο αυτή η τοποθέτησή της, αρκεί για να την κατατάξει κάποιος στους παράγοντες που φρενάρουν και δρούν ανασχετικά, απέναντι στο έργο που πρέπει να αναληφθεί και στις δυνάμεις που πρέπει να συγκεντρωθούν, για την υπέρβαση της κατάστασης παρακμής της περιοχής μας. Η λογική, ότι αν η  πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τις θέσεις μου, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα, είναι καταστροφική λογική και θα οδηγήσει τα πράγματα σε ακόμα χειρότερο δρόμο.

β. Το δεύτερο στοιχείο της θεώρησης και της πρακτικής της συγκεκριμένης παράταξης, που ενδιαφέρει το προκείμενο θέμα, το ξεπέρασμα της παρακμής, είναι η εργαλειακή χρησιμοποίηση του Δήμου σαν εργοδότη,  με στόχο την χειραγώγηση της πολιτικής συμπεριφοράς των συμπολιτών. Κατ’ αρχήν, και μόνο το γεγονός, ότι ο πιο  μεγάλος εργοδότης της περιοχής μας έχει αποβεί ο Δήμος, είναι δείγμα και μάλιστα σοβαρό, μιας παρακμάζουσας περιοχής. Από κει και πέρα όμως η  εργαλειακή  χρήση αυτού του γεγονότος, σαν μέσου ελέγχου της κοινωνίας, αποτελεί  παράγοντα επίτασης όλων των παρακμιακών φαινομένων που μας ταλανίζουν. Η παρακμή, πάντα έχει ένα ψυχολογικό υπόβαθρο. Την απελπισία, την ανάγκη, το αδιέξοδο, την παραίτηση, την εξάρτηση από τους ισχυρούς.  Η περιοχή μας όμως, για να πάψει να παρακμάζει δεν έχει ανάγκη αυτά. Έχει ανάγκη τον πολίτη, με την ανεξαρτησία και την υπευθυνότητα της γνώμης του. Έχει ανάγκη τον άνεργο και τον νέο, που ψάχνει να βρει τι δουλειά θα ξεκινήσει και πως θα την στήσει, για να ζει με αξιοπρέπεια και να μην έχει ανάγκη τον καθένα. Έχει ανάγκη τον επιχειρηματία, που θέλει η άδεια για την επιχείρησή του και η λειτουργία της, να μην εξαρτάται από τα καπρίτσια του εκάστοτε δημοτικού παράγοντα και τις συναλλαγές «κάτω από το τραπέζι» μαζί του. Έχει ανάγκη τον εργαζόμενο, που θέλει να δουλεύει με αξιοπρέπεια, που θέλει  να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματά του και που ζητάει  καλύτερους όρους δουλειάς και καλύτερες αποδοχές, ή τιμές για τα προιόντα του, και που τα διεκδικεί, όχι σαν ζητιανιά, αλλά σαν απαίτηση. Τελικά, έχει ανάγκη τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας μας που βλέπουν που βρισκόμαστε, και θέλουν να πάρουν επάνω τους, την προσπάθεια για μια άλλη πραγματικότητα στον Δήμο μας.        

γ. Το τρίτο στοιχείο από τις θέσεις  και τη πρακτική της εν λόγω παράταξης,  που ενδιαφέρει την προκείμενη συζήτηση, είναι η στοίχισή της, σαν δημοτική αρχή,  με την βασική (παρακμιακή για τη χώρα) επιλογή της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που συνοψίζεται στο εξής:

« μεσιτεύουμε την εκποίηση με διάφορες μορφές, του δημόσιου χώρου και των υποδομών της χώρας  και βγάζουμε κέρδη απ’ τα μεσιτικά».

Στα πλαίσια αυτά η συγκεκριμένη παράταξη:

  • Αποπειράθηκε να παραχωρήσει τμήμα από το γήπεδο της Χαρτοποιίας σε ιδιώτη επιχειρηματία. Κάτω από τις αντιδράσεις το «μάζεψε».
  • Παραχώρησε την άρδευση σε ιδιώτη επιχειρηματία.
  • Έχει αφήσει σε εκκρεμότητα την ένταξη του Δήμου στο εργοστάσιο επεξεργασίας των  απορριμμάτων στην θέση «Φλόκα» δράση στην οποία συμμετέχουν οι άλλοι Δήμοι του νομού.  Το αποτέλεσμα μάλλον θα είναι, η διαιώνιση της μεταφοράς των απορριμμάτων του Δήμου από συγκεκριμένες ιδιωτικές εταιρείες, με συνέπεια, σύμφωνα με τις άλλες δημοτικές παρατάξεις επιβάρυνση 2,5 εκατομμύρια ευρώ περίπου ετησίως για τον Δήμο και τους δημότες.
  • Πήρε απόφαση, για την ανάθεση σε συγκεκριμένη εταιρεία, της αντικατάστασης του ηλεκροφωτισμού του Δήμου, από την οποία προκύπτει, σύμφωνα με την ανάλυση των άλλων δημοτικών παρατάξεων, μεταξύ των πραγματικών αναγκών και του ποσού της σύμβασης, μια διαφορά της τάξης των έξι εκατομμυρίων ευρώ, που κανείς δεν ξέρει που θα κατευθυνθούν και που θα καταλήξουν.
  • Ανάθεσε την αποκομιδή 50.000 τόννων απορριμμάτων σε συγκεκριμένη εταιρεία, που έδωσε την σκανδαλώδη έκπτωση 1%, παρά την αντίθετη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Για την σύναψη της σύμβασης αυτής, ήδη η Εισαγγελία του Αιγίου διέταξε προκαταρκτική εξέταση, για να διερευνηθεί, αν υπάρχουν ευθύνες για την τέλεση σε βάρος της περιουσίας του Δήμου του εγκλήματος της κακουργηματικής απιστίας.

Απ’ όσα παραπάνω αναλύθηκαν, όσο αφορά  τα ενδιαφέροντα για την  προκείμενη συζήτηση δομικά στοιχεία της σκέψης και συμπεριφοράς της δημοτικής παράταξης με επικεφαλής τον κ. Καλογερόπουλο, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα, ότι η φιλοσοφία της συγκεκριμένης παράταξης, είναι πολύ μακριά από τον προβληματισμό για το ξεπέρασμα της παρακμής της περιοχής μας και του Δήμου μας, και οδηγεί στην διατήρηση της υπάρχουσας κακής κατάστασης. Η φιλοσοφία αυτή εν τέλει, είναι μέρος του προβλήματος της  παρακμής και όχι παράγοντας υπέρβασής της.

 

  1. Ο εναγκαλισμός με το κόμμα και με θεσμικούς φορείς της περιοχής δρά ακυρωτικά και στους προγραμματικούς στόχους και κυρίως στην υλοποίηση ενός προγράμματος, που θέλει να συμβάλλει στην υπέρβαση της σημερινής κακής κατάστασης στον Δήμο μας. Και τούτο διότι, στο βαθμό που οι στόχοι αυτού του προγράμματος και τα μέτρα που προτείνει, έρχονται, ή έλθουν κατά την φάση της υλοποίησής τους, σε αντίθεση, με διαφορετικές πολιτικές επιλογές, τόσο του (κυβερνώντος) κόμματος, όσο και των φορέων, πράγμα που δεν είναι καθόλου απίθανο, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου,  αφού οι επιλογές αυτές έχουν ήδη δρομολογηθεί και επιφυλάσσουν για τους Δήμους την λειτουργία τους ως κρατικών υπηρεσιών, «μακράς χειρός» του Κράτους μέσα στην κοινωνία και απαιτούν τον συγχρονισμό του βηματισμού των Δήμων με την στρατηγική επιλογή της ελίτ, για εκποίηση των δημόσιων χώρων και των υποδομών, τότε,  τα μέτρα αυτού του  προγράμματος,  που έχει την πρόθεση να συμβάλλει στην υπέρβαση της σημερινής κατάστασης, θα τεθούν όλα σε αμφισβήτηση, θα αφυδατωθούν, θα ακρωτηριασθούν και τελικά θα παραμείνουν ανεφάρμοστα. Το αποτέλεσμα θα είναι να μην αλλάξει τίποτα, παρά την  αγωνία (ειλικρινή κατά την γνώμη μου), όσων το υποστηρίζουν – και εννοούμε την παράταξη με επικεφαλής τον κ. Γούτο –  για την  υπέρβαση  της σημερινής κατάστασης.

 

  1. Η επιστράτευση των αρετών του αστικού έθους, δηλαδή επεξεργασμένη στοχοθεσία, σύστηματικότητα, ορθολογισμός, έλεγχος, εργαλειακή – αξιοκρατική αντιμετώπιση, σαν υπόβαθρου, για την υλοποίηση ενός προγράμματος αντιστροφής της πορείας της παρακμής του Δήμου μας, όπως το θέτει η παράταξη «ΑΙΓΙΑΛΕΙΑ – ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ» του κ. Σπηλιόπουλου, για πολλούς συμπολίτες αποτελεί μάλλον αναγκαίο στάδιο, για το ξεπέρασμα της «φεουδαρχικής» (ο Δήμος φέουδο), λογικής και πρακτικής του κ. Καλογερόπουλου,   που συμπίπτει  με το βασικό μοτίβο της φεουδαρχίας «προστασία έναντι υποταγής».  Η παράταξη του κ. Σπηλιόπουλου, παρουσίασε ένα  δουλεμένο στις λεπτομέρειές του πρόγραμμα, που η υλοποίησή του, υπό προυποθέσεις, (αυτές που αναφέρθηκαν στο πρώτο μέρος αυτού του άρθρου, δηλαδή  δημοκρατική συμμετοχή και διεκδικητική κινητοποίηση των δημοτών), μπορεί να συμβάλλει στην αντιστροφή της  σημερινής παρακμιακής κατάστασης του Δήμου. Πολλά θα κριθούν από την συνεκτικότητα και την επικέντρωση αυτού του προγράμματος και την απάντηση στο ερώτημα «από πού αρχίζουμε;» Τον καθορισμό δηλαδή τού κύριου στόχου.   Για τις αρετές του αστικού έθους που ανέφερα στην αρχή, υπάρχει πάντα ο γνωστός κίνδυνος, αν το περιεχόμενο που υποστηρίζουν δεν παραμείνει δημοκρατικό και λαικό. Ο κίνδυνος της γραφειοκρατικοποίησης και της μεταστροφής τους σε αποξηραμένες αρχές διαχείρισης του «χαρτοβασίλειου». Το φάρμακο για την αποφυγή αυτής της μεταστροφής , είναι ένα και λέγεται προσφυγή στις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας, στο λαικό παράγοντα. Όσο καλύτερα έχει συνειδητοποιηθεί ο κίνδυνος αυτός, τόσο καλύτερα και έγκαιρα θα αντιμετωπισθεί, προκειμένου να αποφευχθούν αποτυχίες. Η συγκεκριμένη παράταξη, του κ. Σπηλιόπουλου, από απόψεως ιστορικών καταβολών του επικεφαλής της και του στελεχικού της δυναμικού εμφανίζεται σαν η παράταξη που μπορεί να ξαναπιάσει το νήμα της θεώρησης των Δημάρχων που είχαν την αίσθηση της «μεγάλης πολιτικής» (Μέγαρης Βιολογικός, Δικαστικό Μέγαρο, Περπής  ΤΕΙ),   και η οποία θετικό αποτύπωμα άφησε στο Δήμο μας.

 

  1. Οι παρατάξεις της Αριστεράς, ΜΠΡΟΣΤΑ και ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, μιλούν ευθέως για την παρακμή του Δήμου και για τις αιτίες που την έχουν δημιουργήσει, τόσο τις γενικότερες, όσο και αυτές που ανάγονται στην τοπική διοίκηση και θέτουν προγραμματικά και διακηρυκτικά τις προυποθέσεις που απαιτούνται για το ξεπέρασμα της κατάστασης αυτής. Απ’ αυτή την άποψη,  η παρουσία τους και ο ρόλος τους,  μόνο θετικά μπορούν να αποτιμηθούν. Αν μάλιστα δοθεί και η σημασία που πρέπει, με το ξεπέρασμα της «λατρείας» της ψήφου και των εδρών, στην οργάνωση του κόσμου, για την διεκδίκηση των μέτρων που συγκροτούν τέτοιες  προγραμματικές θέσεις, τότε ο ρόλος αυτός θα είναι και ουσιαστικός. Σε μια τέτοια λογική, η ενασχόληση των μελών τους, που συμμετέχουν σε συνδικαλιστικές οργανώσεις (ιδίως της Λαικής Συσπείρωσης),  με τους όρους εργασίας, τις αποδοχές και τις συνθήκες εργασίας των νέων της περιοχής, που δουλεύουν στην εστίαση, στα ντελίβερι, στον τουρισμό, στα μηχανουργεία και τις τοπικές βιοτεχνίες, στις αγροτικές εργασίες, μπορεί συμβάλλει στην ανάσχεση μιας ειδικής εκδήλωσης της παρακμής, της φυγής των νέων. 

 

  1. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και της επαναστατικής Αριστεράς χωρίς παραταξιακή εκπροσώπηση στα δημοτικά αυτή την στιγμή, πρέπει να αποφασίσουν, αν θα πορευτούν κατά μόνας, η, με τη σύμπηξη μετωπικών σχημάτων από τις οργανώσεις τους και ανένταχτους νεολαίους και αγωνιστές τέτοιας αναφοράς, στη βάση, σε κάθε πόλη, συνοικία και χωριό, θα αναλάβουν τον ρόλο που τους αναλογεί, που υπό προυποθέσεις μπορεί να είναι και πρωτοπόρος, την οργάνωση δηλαδή της αντίστασης, τόσο γενικά όσο και τοπικά, απέναντι στην επιλογή για τη μετατροπή της Ελλάδας από χώρα σε «χώρο», μ’ ότι αυτό συνεπάγεται για την νεολαία τους εργαζόμενους και τους ανέργους. 

 

  1. Η συμφωνία με θέσεις, η διαφωνία, η κριτική, η πολεμική, των αντιμαχομένων παρατάξεων και απόψεων, διαμορφώνουν ένα νέο σημείο αναφοράς κάθε φορά στη σφαίρα των ιδεών και των αντιλήψεων περί του πρακτέου, με βάση το γνωστό σχήμα της διαλεκτικής, θέση – αντίθεση – σύνθεση. Η σύνθεση, είναι αυτό,  που ο φιλόσοφος που εισηγήθηκε την διαλεκτική σαν μέθοδο ερμηνείας της πραγματικότητας ονόμασε «το πνεύμα των καιρών».

Και το πνεύμα των καιρών σήμερα, για την περιοχή μας και τον Δήμο μας, είναι η αλλαγή της υφιστάμενης κατάστασης και η συγκέντρωση δυνάμεων και προσπαθειών,  για την αντιστροφή του βέλους της παρακμής της Αιγιάλειας.