
Χρήστος Σπηλιωτόπουλος
Χειρουργός Οφθαλμίατρος
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
Ανατρέχοντας, λοιπόν, ξανά στα φιλοσοφικά κείμενα, και συγκεκριμένα στην Πολιτεία του
Πλάτωνα ή στα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη, διαπιστώνει κανείς ότι έχουν ειπωθεί
όλα σε σχέση με τις Αρετές – κανόνες που πρέπει να διαθέτει μια δίκαιη κοινωνία, εύρωστη
και λειτουργική, με πολίτες που θα ζουν με ισότητα, ομόνοια και δικαιοσύνη. Οι κανόνες
είναι πάντα οι ίδιοι και βασίζονται σε αρετές 1 όπως η σωφροσύνη, η ανδρεία, η φιλία, η
φιλοτιμία, η μεγαλοψυχία, η πραότητα, η αλήθεια, για να αναφέρω μερικές. Οι αρετές
αυτές δεν είναι έμφυτες αλλά είναι αποτελέσματα εκπαίδευσης και μεγάλου
κόπου/μόχθου και εντέλει αποτελούν απαιτούμενα για την κοινωνική εξέλιξή μας.
Ο Αριστοτέλης, από όλες τις αρετές ξεχωρίζει τη Φιλία, η οποία δεν υπάρχει παρά μόνο
υπό μια προϋπόθεση. Την ευεργεσία. Φίλος, είναι αυτός που κάνει το καλό στον άλλον,
ευεργετεί δηλαδή τους άλλους και τους βοηθά επίσης να κάνουν και εκείνοι το καλό. Φίλος
είναι ο «άλλος εγώ» 2 , και μέσα από αυτή τη διαδικασία δημιουργείται ένας κύκλος
(ευεργεσίας). Δημιουργείται δηλαδή μια αλυσίδα ανθρώπων που εμπιστεύονται,
στηρίζουν, αλληλοβοηθούν, μεγαλουργούν και αυτό επιστρέφει σε αυτούς. Να, λοιπόν,
πώς δημιουργούνται οι εύρωστες και λειτουργικές κοινωνίες. Μέσα από τη δημιουργία
σώφρονων πολιτών που στοχεύουν στο κοινό καλό.
Επιλέγω συνειδητά να μην εστιάσω στους διχασμούς στη χώρα μας και στα λάθη του
παρελθόντος, αλλά στα μαθήματα που μας δίνουν αυτά. Οι καλοί και οι κακοί, οι πλούσιοι
και οι φτωχοί, οι αριστεροί και οι δεξιοί, οι πράσινοι και οι κόκκινοι και πολλά ακόμη
δίπολα, μόνο καταστροφή, μίσος, αλλοτρίωση και δυστυχία φέρνουνε και φέρανε ως
σήμερα. Και μας ζητούν, μας ουρλιάζουν πλέον, να μάθουμε από αυτά.
Φαίνεται εκ του αποτελέσματος, εντέλει, ότι μόνο ενωμένοι, συμφιλιωμένοι (φίλοι
δηλαδή- τι ωραία λέξη!) μονιασμένοι 3 και αλληλέγγυοι θα πάμε μπροστά. Εφόσον είναι
κοινή επιδίωξη η ευημερία (με την καλή της έννοια και όχι αυτή που συμπίπτει με το
εύκολο κέρδος, την εύκολη και πλούσια, αλλά χωρίς ουσία, ζωή) τότε κανένας πολίτης δεν
έχει λόγο να μένει αμέτοχος.
Μας ζητείται, δηλαδή, πλέον, να βγούμε από τη σπηλιά 4 (ο μύθος της σπηλιάς στην Πολιτεία του Πλάτωνα είναι επίκαιρος παρά ποτέ) και να αναζητήσουμε τη γνώση μέσα
από την αντίληψη της μεγάλης εικόνας. Να βγούμε από το προσωπικό, το ίδιον συμφέρον,
την άγνοια και τη δειλία και κατ’ επέκταση το βόλεμα, το ‘ωχ αδελφέ’, την αμέλεια, τη
μισαλλοδοξία, την αδράνεια. Να σταματήσουμε την αδιαφορία για την καταστροφή της
φύσης και των ζωών μας και να αφήσουμε πίσω πολλά ακόμη ελαττώματα που σαν σκιές
μας δίνουν περιορισμένη εικόνα της ζωής και της εξέλιξης μας. Και να δράσουμε προς το
κοινό καλό: την καλή συμβίωση, την αρμονική συνύπαρξη.
Να μπούμε στο «είμαι» και όχι στο «φαίνεσθαι». Να γίνουμε διάφανοι και αληθινοί. Να
μπορούμε να υποστηρίζουμε δημόσια ό, τι κάνουμε γιατί θα το κάνουμε με ειλικρίνεια, με
σύνεση, με στόχο το κοινό καλό, με γνώση, ενσυναίσθηση, κοινωνική αλληλεγγύη,
αλτρουισμό.
Κανένας δημότης κάτω από το επίπεδο της φτώχιας. Κανένας αγρότης και κανένας έμπορος
χωρίς βοήθεια. Κανένας ηλικιωμένος ανήμπορος και μόνος. Κανένα παιδί και κανένας νέος
χωρίς φροντίδα. Κανένας πολίτης του Δήμου μας χωρίς να έχει ο ένας τον άλλον.
Θα επαναλάβω, όμως πάλι, ότι αυτό προϋποθέτει να είμαστε όλοι ενεργοί και έχοντας
στόχο να πάρουμε τα ηνία της ζωής μας στα χέρια μας. Επιδιώκοντας το «γνώθοις αυτόν» 5 .
Με άλλα λόγια, χρειάζεται να βγούμε από τη λήθη και την αυταπάτη ότι άλλοι θα κάνουν
τη δουλειά κι όχι εμείς. Χρειάζεται, δηλαδή, να συμμετέχουμε στα κοινά, να έχουμε
πρόσβαση στις αποφάσεις, στις διαδικασίες και τις δράσεις και να εργαζόμαστε για την
κοινωνία που θα μεγαλώσουνε τα επόμενα μέλη της. Να δημιουργήσουμε, δηλαδή, εκείνο
το δίκτυο ανθρώπων που θα φτιάξουν κάτι στέρεο αλλά δυναμικό και που θα μπορεί να
αλλάζει και να προσαρμόζεται στις νέες ανάγκες.
Αυτό λοιπόν, προτείνουμε και εμείς με το πρόγραμμά μας, εστιάζοντας σε μια αξιόπιστη
δημοτική αρχή και έναν νέο, καινοτόμο Δήμο. Αξιοποιούμε ρεαλιστικά τα ευρωπαϊκά
προγράμματα, τη νέα τεχνολογία και κάθε μορφής επικοινωνία με τους δημότες και
φτιάχνουμε μια συμμετοχική διακυβέρνηση. Με μελέτες για μια σύγχρονη πόλη, με
αυτάρκεια, βιώσιμη κινητικότητα, διαχείριση και διαμόρφωση φύσης και πρασίνου, φιλική
γειτονιά, κοινωνική συνοχή και πρόοδο, τοπική ανάπτυξη, εκπαίδευση και πολλά ακόμη,
δημιουργούμε την πόλη της επόμενης μέρας.
Φτιάχνουμε από την αρχή μια λειτουργική Πολιτεία όπου θα είμαστε όλοι για έναν και
ένας για όλους. Σαν μια μεγάλη, δυναμική, ευαίσθητη, με Νου, Ψυχή και Γνώση ΓΡΟΘΙΑ.
Υ.Γ «Δεν ανησυχώ ποτέ για την πράξη, αλλά την απραξία» (Ουίνστον Τσόρτσιλ).